Μετακομίζουν για να γεννήσουν
Share

Τα προβλήματα στον κλάδο της υγείας συνεχίζονται ακόμα και εν έτει 2024 στην χώρα μας. Το μεγάλο ζήτημα αντιμετωπίζεται κυρίως στην νησιωτική χώρα, αφού τα περισσότερα νησιά έχουν έλλειψη από βασικά ιατρικά εργαλεία αλλά και τους ίδιους τους γιατρούς. Δεν είναι λίγα τα νοσοκομεία που «αιμοραγούν» λόγω της μεγάλης απουσία έμψυχου ιατρικού δυναμικού.
Πιο συγκερκιμένα υπάρχει μεγάλη έλλειψη μαιευτήρων στις ακριτικές περιοχές, με αποτέλεσμα γυναίκες που περιμένουν να γίνουν μαμάδες να είναι αναγκασμένες να κάνουν ολόκληρα ταξίδια για μία απλή εξέταση. Φυσικά αυτό δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα, αλλά το γεγονός ότι είναι αναγκασμένες να μετακομίσουν για τους τελευταιούς μήνες της κύησης μακρυά από το σπίτι τους για να έχουν ιατρική περίθαλψη αλλά και να βρίσκονται κοντά σε μαιευτήριο για να γεννήσουν.
Η ταλαιπωρία των γυναικών που ζουν σε δύσβατες περιοχές είναι τεράστια και μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, όταν δηλαδή δεν υπήρχαν ούτε τα βασικά για εκείνες, πράγμα που είναι τουλάχιστον απαράδεκτο στον 21ο αιώνα που ζούμε. Φυσικά δεν είναι μόνο το ψυχολογικό άγχος, που αδιαμφισβήτητα είναι τεράστιο όπως και οι κίνδυνοι, αλλά είναι και το οικονομικό κομμάτι. Είναι πολλά τα έξοδα για μία οικογένεια -ή για μία γυναίκα που θα φέρει μόνη στον κόσμο ένα παιδί- για να μεταφερθεί σε μία άλλη επριοχή να μείνει μέχρι τον τοκετό.
Στην Νάξο πρέπει να φτάνουν οι γυναίκες από τα νησάκια των Κυκλάδων για να έχουν ιατρική περίθαλψη, αυτό συμβαίνει και σε πολλά άλλα από τα νησιά φυσικά. Για παράδειγμα στη Σύρο, την Σαντορινή και σε αρκετά ακόμα φτάνουν συνεχώς γυναίκες που κυοφορούν για να εξεταστούν. Πως είναι δυνατόν λοιπόν μέσα σε τέτοιες καταστάσεις να «κατηγορούμε» τις γυναίκες που βλέπουν τις δυσκολίες και αρνούνται να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, το πρόβλημα της υπογεννητικότητας δεν είναι πάντα στο χέρι μας ή έστω δεν υπάρχει η απαραίτητη βοήθεια από το κράτος για να «σπρώξει» λίγο την κατάσταση.
Στο νησί της Λέσβου, που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, η κατάσταση είναι ακραία, αφού στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καν σταθερός τρόπος μεταφοράς της ασθενούς στην πρωτεύουσα. Ξεκινάει από το γεγονός ότι δεν υπάρχει ουδεμία σταθερότητα, που είναι και στο πιο σημαντικό, αφού πρέπει εκείνη την ώρα να ψάξει να βρει τον γιατρό που εφημερεύει για να τον ρωτήσει στην ουσία αν μπορεί να δεχθεί το περιστατικό.
Όλα αυτά όμως ξεκινούν από το γεγονός πως η έλλειψη των γιατρών είναι τεράστια, με σοβαρή απόδειξη ότι όσους γυναικολόγους έχει μία μεγάλη κλινική στην Αθήνα δεν έχουν όλα τα νοσοκομεία στο Αιγαίο, μαζί. Οι γιατροί δεν έχουν κανένα κίνητρο να ξενιτευτούν, από την στιγμή που ο μισθός δεν τους φτάνει για να ζήσουν σε μία ξένη περιοχή. Ο πρώτος γιατρός παίρνει 1.850 ευρώ και ο δεύτερος 800, ποιος λοιπόν θα φύγει από την πόλη του για να πάει σε ένα νησί που με δυσκολία θα τα βγάζει πέρα; Το κράτος πρέπει να μεριμνήσει για αυτό και να δώσει περισσότερους λόγους σε ένα νέο γιατρό να προσφέρει την εργασία του σε απομακρισμένες περιοχές.